συνομόθρονος

-ον, Μ

αυτός που κάθεται στον ίδιο βασιλικό θρόνο με κάποιον άλλον, αυτός που συμβασιλεύει («Θεός σοι ἔδωκεν κλάδους συνομόθρονας», Κ. Πορφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ὁμόθρονος «αυτός που μοιράζεται τον ίδιο θρόνο μαζί με άλλον»].